ျမန္မာ့လူမႈဘ၀
ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး ကြန္ယက္မွ ညွိႏိႈ္င္း ေဆာင္ရြက္ေရး တာ၀န္သိသူ
ကိုေနမ်ဳိးဇင္သည္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖၚေဆာင္ၾကိဳးပမ္းသူ ကခ်င္
လူငယ္အဖြဲ႕ တဖြဲ႕ဧ။္ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အျခားေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားသူ
အဖြဲ႕ ၆ ဖြဲ႕ႏွင့္ အတူကခ်င္ျပည္နယ္သို႕သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။က်ေနာ္က လြတ္လပ္ျငိမ္းခ်မ္း ပန္းရဲ႕လမ္း ၊ ဦးရဲလြင္တို႕ အဖြဲ႕မွာလည္း
ျငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္ေဘးသင့္ ျပည္သူမ်ားကူညီေရး ရန္ပံုေငြ
ရွာေဖြေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ပြဲ ေတြမွာလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ပန္းရဲ႕ လမ္း အဖြဲ႕၀င္လည္း
ျဖစ္ ျမန္မာ့လူမႈဘ၀ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး ကြန္ယက္မွာလည္း
ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။
အခု က်ေနာ္ သြားခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္
ကိုးရက္ၾကာ အတြင္း ႏိုင္ငံ့ ေရွ႕ေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အလြန္ အေရးၾကီးတဲ့
တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဟာ ႏိုင္ငံ
ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ မရွိမျဖစ္ က႑မွာ တည္ရွိေၾကာင္း
ေလ့လာသိရွိခဲ့ရပါတယ္။
ကခ်င္လူငယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ယက္တခုက
ဦးေဆာင္ျပီး က်ေနာ္တို႕ကို ဖိတ္ေခၚလို႕ က်ေနာ္လည္း တခါ မွ မေရာက္ဖူးတဲ့
မူဆယ္ ျမိဳ႕ကေန တရုတ္ႏိုင္ငံထဲထိ လည္ပတ္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဘ၀
အတြက္ေတာ့ ဒီ ခရီးစဥ္ဟာ ပထမဆံုးပါ။ ရွမ္းျပည္ဆို ေနာင္ခ်ဳိျမိဳ႕ကို
လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က တခါပဲ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ား
ေကာင္းမႈနဲ႕ က်ေနာ္ဟာ တရုတ္ျပည္ ေရႊလီ( သူတို႕အေခၚ ေရြလီ) နဲ႕ ယန္က်န္း
ျမိဳ႕ေတြ တျခား နယ္ျမိဳ႕ေတြြကို ကားနဲ႕ ငါးနာရီေလာက္
ျဖတ္သန္းေမာင္းနွင္သြားတဲ့ ခရီးကို သြားရပါတယ္။
တရုတ္ႏိုင္ငံ ၾကယ္ေခါင္ အ၀င္ဂိတ္တြင္ ဇူလိုင္လ ငါးရက္ေန႕က အမွတ္တရ
ျမန္မာဘက္ျခမ္း မူဆယ္ ေလာက္ ေရာက္ရင္ကိုပဲ နယ္စပ္နဲ႕နီးလာတဲ့ တိုးတက္မႈ
ေခတ္မွီမႈနဲ႕ တရုတ္ ဘာသာ ၾကီးစိုးေနမႈေတြကို သိသိသာသာ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ေနရာ
တကာ တရုတ္ လုပ္ ပစည္းေတြ ခ်ည္း လႊမ္းမိုးထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္
နယ္စပ္ ကူးမယ့္ ဂိတ္ၾကီးလည္း ေရာက္ေရာ အရမ္းကို ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းရေလာက္ ေအာင္
တရုတ္ေတြ ဘက္က ခမ္းနားၾကီးက်ယ္စြာ အေဆာက္အဦးေတြ စီတန္း စနစ္က်နစြာ
တည္ရွိေနတာကို ဓါတ္ပံုပါ အတိုင္း ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေနရာတကာ အမိႈက္ေတြ
ဓါတ္ၾကိဳးေတြနဲ႕ ကြမ္းတံေတြးေတြ ပြရႈပ္ေနတဲ့ အမိျမန္မာျပည္က ျမိဳ႕ေတြ၊ အထူး
သျဖင့္ ရန္ကုန္ကို ရမ္းေရာ္ မွန္းေမွ်ာ္ ၀မ္းနည္း မိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕
ႏိုင္ငံဟာ အခ်င္းခ်င္း စစ္ေတြျဖစ္၊ ႏိုင္ငံသားခ်င္း အတင္း ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္
ရက္စက္ခဲ့တဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ရင္း တိုင္းျပည္
အခုလို သိပ္ဆင္းရဲ ေနာက္က် က်န္ခဲ့ပါလား ဆိုတဲ့ အေတြး တစ က တရုတ္နယ္ ေျခ
အခ်မွာပဲ တ၀ဲလည္လည္ပါ။
ဘတ္စ္ကားပဲ စီးစီး ကိုယ္ပိုင္ကားပဲ
ေမာင္းေမာင္း အျမဲ ခါးနာေလာက္ေအာင္ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြ လမ္းပ်က္ေတြ ျပည္႕ေနတဲ့
ျမန္မာ့ အျမဲဖါ လမ္းမ မ်ားနဲ႕ တရုတ္ျပည္က ျဖဴးေျဖာင့္ရွင္းလင္း
သပ္ရပ္ညီညာလွပ ေခ်ာေမြ႕ေနတဲ့ လမ္းေတြကေတာ့ တကယ့္ကို တျခားစီပါပဲ။
လမ္းခင္းတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ လမ္းခင္းပညာ မတတ္လို႕လား သို႕မဟုတ္ ေခတ္ကိုက
အျပိဳင္အဆုိင္ ျပည္သူ႕ဘ႑ာ ဒို႕ ဘ႑ာဆိုျပီး ဘုန္းခဲ့ ၾကလို႕ တႏိုင္ငံလံုး
လမ္းပီသ တဲ့ လမ္းေတြ မရွိခဲ့တာလား ဆိုတာကို ျငိမ့္ေညာင္းလွတဲ့ တရုတ္လုပ္
ကားေပၚမွာ စီးရင္း ကိုယ့္ အမိေျမကိုပဲ ရမ္းေရာ္ပံုေဖၚခဲ့မိပါတယ္။
တရုတ္ႏိုင္ငံ ၾကယ္ေခါင္၊ ေရႊလီနဲ႕ ယန္က်န္းျမိဳ႕ေတြျဖတ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ
ကခ်င္ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသ ျဖစ္တဲ့ လိုင္ဇာျမိဳ႕ကို
ငါးနာရီေလာက္ ကားစီးခဲ့ရပါတယ္။ ျငိမ့္ေညာင္းလွတဲ့ ကားနဲ႕ ေခ်ာမြတ္ေနတဲ့
ေတာင္ပတ္လမ္းေတြကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းႏွင္တာေတာင္ ကား တခ်က္ မခုန္ပါ။
က်ေနာ္ တိုင္းတပါး တရုတ္ျပည္က တိုးတက္မႈေတြကိုေတာ့ အားက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
အမိျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး စနစ္နဲ႕
ႏိုင္ငံေရး အရ စီးပိုးခ်ယ္လွယ္မႈေတြကိုေတာ့ လံုးလံုး သေဘာမက်ပါ။
ဒါနဲ႕ပဲ ကခ်င္ ေကအိုင္အို ထိန္းခ်ဳပ္ရာ လိုင္ဇာျမိဳ႕ဆီ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ကခ်င္ ေဒသ လည္း ေရာက္ေရာ စစ္ေဘးဒါဏ္ေၾကာင့္ အတိ ဆင္းရဲ
ဒုကၡၡၡေရာက္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ရင္ဆို႕မတတ္ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ သနားစရာ
ကေလးသူငယ္ေလးေတြ ၊ ဖခင္မဲ့ေနတဲ့ ကေလးေတြ၊ စားစရာခ်ဳိ႕ငဲ့စြာနဲ႕
ငရုတ္သီးစိမ္းကို ဟင္း အျဖစ္ တို႕စားေနရတာေလးေတြ ေတြ႕ျပီးတဲ့ ေနာက္
က်ေနာ္ဟာ စစ္ ဆိုတာကို အေတာ္ေလး ရြံရွာလာမိပါေတာ့တယ္။
ပိုျပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ အျဖစ္ ကခ်င္ ကေလးသူငယ္ လူမွန္းသိတတ္စ
ကိုးႏွစ္ဆယ္ႏွစ္သား ေလးေတြဟာ ဗမာ ဆိုရင္ ခါးခါးသည္းသည္း
မုန္းတည္းနာက်ည္းေနတာပါပဲ သူတို႕ အေဖကို ဗမာ သတ္တယ္။ သူတို႕ ယာကို
ဗမာဖ်က္တယ္။ သူတို႕ ကြ်ဲႏြားကို ဗမာသိမ္းသြားတယ္။ သူတို႕ အခုလို ေတာထဲ
ေတာင္ထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနရတာဟာ ဗမာစစ္တပ္က သူတို႕ကို လိုက္သတ္ေနလို႕ ဆိုတဲ့
အျမင္ေလးေတြ ၾကားရေတာ့ ေျမျပန္႕သား ဗမာ က်ေနာ္တို႕ေတြ လြန္စြာ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။ လက္ရွိ တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာ
ထိုးစစ္ဆင္ေနတာေတြ၊ တိုင္းရင္းသား တပ္ဖြဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ရက္စက္စြာ
အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္ေနၾကတာေတြ၊ စတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ေလာင္ေနမႈ အတြက္
ဗမာေျမျပန္႕သား အရပ္သူ အရပ္သားေတြထဲမွာ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းက မႏွစ္သက္
မေထာက္ခံဘူး လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္ဘက္က လြန္တယ္၊ ရက္စက္တယ္လို႕ေတာ့
မေ၀ဖန္လိုေပမယ့္ ။ အင္အားၾကီးသူက အငသက္ညွာစြာနဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အနာဂတ္
အေရးအတြက္ ရင့္က်က္တဲ့ အေျမာ္အျမင္ဆင္ျခင္တံု တရားနဲ႕
ျပဳက်င့္သင့္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ျပည္သူတိုင္းက သိၾကပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။
ျဖစ္သလို ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ၀ါးတဲေတြမွာ ယာယီ ရြက္ဖ်င္တဲ ၾကီးေတြမွာ
မိသားစုလိုက္ ျပြတ္သိပ္က်ပ္စြာ ေနထိုင္စားေသာက္ရင္း
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးကမ္းမယ့္ သူကို ေမွ်ာ္ေနရတဲ့သူတို႕ ဘ၀ ဟာ
တႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ပါျပီ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ကိုေတာင္ သူတို႕ မျမင္ရေသးပါ။
က်ေနာ္တို႕ ျပည္ေထာင္စု ေျမျပန္႕သားေတြ အေနနဲ႕ ေတာင္ေပၚေဒသ
နယ္စပ္တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လူမ်ုဳိးေရး
မုန္းတီးမႈၾကီးထြားေစတဲ့ အခုလို ျပည္တြင္း စစ္ေတြကို ျပည္ေထာင္စုၾကီး
ေရရွည္တည္တံ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ေရွးရႈေသာ ရင့္က်က္တဲ့
အျမင္ေတြနဲ႕လူမ်ဳိးေရး ကို အေျခခံတဲ့ အမုန္းတရားေတြ မျဖစ္ေစဖို႕
၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္း ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါမွသာ ျပည္ေထာင္စု ေရရွည္
တည္တံ့ခိုင္ျမဲျပီး တိုင္းရင္းသားတိုင္း တန္းတူညီမွ်တဲ့ အေျခခံ
ရပိုင္ခြင့္ေတြ နဲ႕ မွ်တေသာ အခြင့္အေရးအသိအမွတ္ျပဳမႈ ဥပေဒေတြ
ေပၚထြက္လာေအာင္ လႊတ္ေတာ္တြင္းျပင္ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္သလို၊
အျပင္ပ လက္ေတြ႕ဆက္ဆံေရး ယဥ္ေက်းမႈေတြအားျဖင့္လည္း တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း
အျပန္အလွန္ နားလည္မႈနဲ႕ ယိုင္းပင္း ယံုၾကည္စိတ္ေတြ ခိုင္ျမဲလာေအာင္
ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲမႈနဲ႕ ေဖးမ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ လက္တြဲကူညီ ကာကြယ္မႈေတြကို
က်ေနာ္တို႕လို ေျမျပန္႕သားေတြက စူးစိုက္ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့
အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။
ယခု က်ေနာ္ တင္ျပတဲ့ ဓါတ္ပံု ၊
ဗီဒီယိုဖိုင္ေတြဟာ ျပီးခဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္းက ေတြ႕ဆံု မွတ္တမ္းတင္လာတဲ့
တိုင္းရင္းသား လက္ေတြ႕ဘ၀ ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ႏွလံုးသားျဖင့္ စူးစိုက္ျပီး
ျပည္ေထာင္စု စိတ္ထားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုး တန္းတူညီမွ် ပါ၀င္
တည္ေထာင္ၾကိဳးပမ္းမွ တိုးတက္လာမည္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့ အနာဂတ္ အေရး အတြက္
တတ္ႏုိင္သည္႕ဘက္မွ အားလံုး ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါေၾကာင္း ကူညီၾကရန္
ေမတၱာေရွ ့ထားျပီး ကြ်န္ေတာ္ဆီသို ့ဆက္သြယ္ၾကရန္
အထူးတင္ျပအပ္ပါသည္။ဂ်ိမ္းေဖာေျမ ကခ်င္ေဒသသို ့ေနာက္တစ္ေခါက္ သြားေရာက္ရန္
အစီစဥ္ရွိပါသျဖင့္ မိမိတို ့တတ္ႏိုင္သမွ် အလွဴမ်ားအေရးေပၚလုိအပ္ေနပါေၾကာင္း
တင္ျပလိုက္ရပါသည္။ကခ်င္ေဒသ အတြက္ တတ္ႏိုင္တဲ့ အကူအညီအားလံုး လိုအပ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ဖုန္းနံပတ္ကေတာ့ ၀၉၄၉၃၂၈၅၅၉ ျဖစ္ပါတယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ
အားလံုးကို ေလးစားလ်က္
ေနမ်ိဳးဇင္
No comments:
Post a Comment