“အနီးျမင္ အေ၀းထင္ တက္တက္စင္ေအာင္မလြဲဖို႔” .. ေဆာင္းပါးရွင္ ေက်ာ္ေသာင္း(ေရႊလုပ္သား)

“အနီးျမင္ အေ၀းထင္ တက္တက္စင္ေအာင္မလြဲဖို႔” 
ေဆာင္းပါးရွင္ ေက်ာ္ေသာင္း(ေရႊလုပ္သား)

စစ္ေတြျမိဳ႕ ဒုကၡသည္စခန္းတခုမွ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္မိသားစုဝင္ တစုျမင္ကြင္း

ဒီကေန႔ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ရခိုင္ဒုကၡ သည္ေတြက ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကို လက္မခံ ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ တက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ရခိုင္ အဓိကရုဏ္း ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီ ေထာက္ပံ့ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အထင္အျမင္တမ်ိဳးနဲ႔ ေမးလ္နဲ႔ လာတာေၾကာင့္က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့တာေလးကိုေျပာျပ ျဖစ္ ပါတယ္။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးညံ့ဖ်င္းၿပီး မိုးမ်ားတဲ့ ဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးမွာ ရခိုင္ေဒသကို ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကအလွဴရွင္ ေတြကို အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဆိုးရြားတဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ ေလယာဥ္၊ ကား၊ ေမာ္ေတာ္ ဘာမွ ကိုပံုေသတြက္လို႔မရတဲ့ ခရီးလမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ့ ေသာက္သံုးေရ၊ အိမ္သာနဲ႔ က်မၼာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ ဆိုတာလည္း အေတာ္ႏုံရွာပါတယ္။

ရခိုင္ျပည္နယ္ဆိုတာ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္နဲ႔ ကပ္လွ်က္ မွာရွိတာေၾကာင့္ မိုးတြင္းကာလေတြမွာ ရက္ေပါင္း မ်ားစြာအဆက္မျပတ္ မိုးရြာသြန္းျခင္း၊ ေလမုန္းတိုင္း က်ေရာက္တတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ သံုး အစားအစာေတြ အသံုးအေဆာင္ အကုန္လံုးကို ေႏြေႏွာင္းပိုင္းနဲ႔ မိုးဦးက်ရာသီေတြမွာ အကုန္စုေဆာင္း ထားမွ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားေသာက္ ရတဲ့ ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဒသမ်ိဳးကို ထင္တိုင္းႀကဲ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယ အဆင္းရဲဆံုးျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံ ထားရေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္ သြားခဲ့ရပါတယ္။

နဂိုကတည္းက ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳရတဲ့ ေဒသမွာ ရခိုင္ျပည္တြင္းကို နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ လူဦးေရနဲ႔ အခြင့္အေရး အသာစီးရရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးက မီးေလာင္တိုက္ သြင္းလိုက္ေတာ့ ေျပာျပစရာ ေ၀ါဟာရ နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အသံုးအႏႈန္း မရွိေတာ့ဘူး။

က်ေနာ္ ဘူသီးေတာင္ေမာင္ေတာမွာ ၁၉၉၃နဲ႔ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ေတြမွာ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥေတြနဲ ့ အသြားအလာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ စာေရးျခင္းကို ၀ါသနာပါသူပီပီ ေရာက္ေလရာေဒသကို အထူးသတိျပဳေလ့လာ မွတ္သားပါတယ္။ က်ေနာ္က ရခိုင္ျပည္နယ္ အလယ္ပိုင္း ေက်ာက္ျဖဴ ဇာတိ ျဖစ္ေလေတာ့ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာ ဆိုတာ အသြင္အျမင္ လံုး၀ နီးပါး ကြာျခားတဲ့ေဒသလို႔ ေျပာရပါမယ္။

 ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို လက္ခ်ဳိးေရလို႔ ရပါတယ္။ ေစ်းမွာ တစ္ေန ကုန္ထိုင္ေနလို႔ရခိုင္နဲ႔ ဗမာတစ္ေယာက္ ျမင္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေလာက္ေအာင္ကို ဘဂၤါလီလူဦးေရမ်ား ေနပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ကို ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ေတာင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ဖက္ မွာတည္ရွိတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြမွာ ဂၽြန္ဆင္(စပိဘုတ္)ဆုိတာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္း မွာသာရွိပါတယ္။ အဲဒီေရေပၚ လွ်ပ္ေျပး ေရယာဥ္ေတြကို ကုလားျဖဴလို႔ ေခၚတဲ့အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ ကုလားမဲလို႔ ေခၚတဲ့ ေခၚေတာ(ခ) ဘဂၤါလီ ကုလားေတြသာ ေမာင္းႏွင္ၾကပါတယ္။


ဇြန္လ ၂၁ရက္ေန႔က စစ္ေတြျမိဳ႕ အင္ဗာလာ ရပ္ကြက္မွ ဘဂၤါလီမ်ားအား သဲေခ်ာင္းရြာသို႔ လံုျခံဳေရးတပ္ အကူအညီျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕လာစဥ္..

ျခစားမႈစနစ္နဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြက ေဟာက္စား၊ ေျခာက္စား၊ ခိုးစားမွ စားရတဲ့သူေတြပါ။ လမ္းေၾကာင္းေတြကေတာ့ - - - ေန၀င္ရီတေရာ အခ်ိန္ ေမာင္ေတာက ထြက္တဲ့ကား ဘူသီးေတာင္ကို လာတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ ဂိတ္ေတြ မွာ နယ္စပ္ကျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဓါတ္မီးထိုးၿပီး ေခါင္းေရတြက္လိုက္တယ္။ ကားေခါင္းခန္း မွာစီးလာတဲ့ ဘဂၤါလီ သူေဌးက ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္နဲ႔ ထည့္ၿပီးေတာ့ ေငြေတြကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလူေတြ ဘူးသီးေတာင္ သေဘၤာဆိပ္မွာ တစ္ညအိပ္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ စစ္ေတြသေဘၤာေပၚမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ ဘူးသီးေတာင္ က မနက္ပိုင္းထြက္တဲ့ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာေတြက ညေန ၅နာရီေလာက္ဆိုရင္ စစ္ေတြ ဆပ္ရိုးက်ေခ်ာင္း သေဘၤာဆိပ္ကို ၀င္တယ္။ နယ္စပ္ကလာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဆိပ္ကမ္း ကိုတက္စရာ မလိုပဲ နာဇီရြာကို တစ္ေယာက္ က်ပ္ေငြ၅၀၀နဲ႔ ေလွသမၺာန္ေတြနဲ႔ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။


ဇြန္လ(၂၃)ရက္ေန႔က စစ္ေတြျမိဳ႕နယ္ ဘဂၤလီမ်ားေနထိုင္ရာ သံေတာ္လီရြာမွ အၾကမ္းဖက္ လူသတ္၊ မီးရွိဳ႕သူမ်ားအား လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔မွ သြားေရာက္ ဖမ္းဆီးစဥ္က ဘဂၤလီ ရြာသားမ်ားအား ေတြ႔ရစဥ္..

စစ္ေတြက တစ္ဆင့္ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြနဲ ့ဂြ၊ သံတြဲ၊ ေက်ာက္ျဖဴနဲ႔ ေက်ာက္နီေမာ္ ဆိုတဲ့ ေနရာေတြကို တျဖည္းျဖည္းျခင္း ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအထဲကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ ၀င္ေရာက္ သြားခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္နည္းက ေမာင္ေတာနဲ ့သံုးမိုင္ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢ ရံုးရွိတယ္။ အဲဒီ ကုလ တံဆိပ္
ေတြ ကပ္ထားတဲ့ ကားနဲ႔ေမာင္ေတာက ဘဂၤါလီေတြကို တင္ၿပီးသြားရင္ ဂိတ္ေတြမွာ စစ္ေဆးမခံရဘူး။ ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အဲဒီ ကုလသမဂၢကားေတြနဲ႔ ဘူးသီးေတာင္ကို ပို႔ေနတယ္။ စပိဘုတ္ေတြ၊ ႏွစ္ထပ္ သေဘၤာေတြနဲ႔ ကုလ တံဆိပ္ပါ အင္ဂ်ီအိုေတြ လက္ဆြဲအိပ္ေတြ အထုတ္အပိုးေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းလိုလို ပံုမွားရိုက္ၿပီး ရခိုင္နဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္းကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြကို ပို ့ေဆာင္ေပးေနတာကို ျမင့္ေတြၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

နဂိုကတည္းက ျမန္မာစစ္သားေတြကိုေၾကာက္၊ ကုလသမဂၢ နဲ ့ႏိုင္ငံတကာ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ကို ရြံခ်ာစက္ဆုတ္ ေနခဲ့ရတဲ့ ေဒသခံ ဗမာနဲ႔ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ဒီကေန႔ လာလွဴပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကို လက္မခံတာကို လက္မခံရ ေကာင္းလားလုိ႔ အျပစ္ျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အလွဴရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရိုးသားမႈ ရွိသလဲ။ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕ အထာကို ျပည္တြင္း ကလူေတြ မသိေတာင္ ျပည္ပကလူေတြ သေဘာေတာ့ေပါက္သင့္ ပါတယ္။

ထူးျခားခ်က္။ ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၁၇ ၿမိဳ႕နယ္အနက္ ၿမိဳ႕တိုင္းတြင္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား ရွိၾကေသာ္လည္း အမ္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မာန္ေအာင္ၿမိဳ႕တို႔တြင္ မည္သည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးကိုမွ အေျခခ် ေနထိုင္ခြင့္ ယေန႔တိုင္မျပဳပါ။

၂၀၁၂ ဇူလိုင္ ၅ ေက်ာ္ေသာင္း
ရင္းျမစ္ http://goldenworkers.blogspot.jp/2012/07/blog-post_05.html
ဓာတ္ပံုမ်ား... ဒီမိုေဝယံ သတင္းေထာက္ (ေခတၱစစ္ေတြ)
http://www.demowaiyan.org/2012/07/blog-post_1346.html

Demowaiyan

 on Friday, July 6, 2012 at 2:26pm