ေမာက္မာမွဳကင္းသည့္ ဆက္ဆံေရးမွသည္ ထိေရာက္သည့္အနာဂတ္အစိုးရဆီသို႕

by Kyaw H. Aung on Monday, July 23, 2012 at 12:36pm ·

အခုတေလာ ရက္ဆက္ ခရီးသြားေနရေတာ့ အင္တာနတ္ေပၚ ဖင္ပူေအာင္ မထိုိင္ျဖစ္ဘူး။ ဟိုသြား၊ ဒီသြားနဲ႕ ကားေပၚမွာပဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေလးေတြကို ဖုန္းထဲကေန အက်ဥ္းခ်ဳပ္ဖတ္ေနခဲ့ရတယ္။ အႀကာႀကီးဖတ္လို႕ကလည္း မေကာင္းဘူးေလ။ ေဘးနားမွာ ကားေမာင္းေနတဲ့ အရာရွိကိုလည္း အားနာရတာကိုး။ ကိုယ့္အရာရွိ ကားေမာင္းတာမပ်င္းေအာင္လည္း ကိုယ္က အာလူးေလး ဘာေလး ဖုတ္ေပးရေသးတယ္ေလ။


ဒီမွာက (က်ေနာ့္အလုပ္မွာ… တျခားေနရာေတြမွာေတာ့ မေျပာတတ္) ခရီးသြားႀကျပီဆိုရင္ ျမန္မာျပည္နဲ႕ ေျပာင္းျပန္ဗ်။ အရာရွိနဲ႕ သူ႕လက္ေအာက္၀န္ထမ္းေတြ သြားႀကရင္ အရာရွိေတြက ကားေမာင္းတတ္တယ္။ ဥပေဒရယ္ ဘာရယ္ေႀကာင့္မို႕လို႕ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပ့ါ။ ကိုယ္ေမာင္းသူေမာင္းေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ပိုႀကီးတဲ့အရာရွိေတြက ေမာင္းတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕လက္ေအာက္အရာရွိေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြက အသာေလး ျငိမ္ထိုင္လုိက္ရံုပဲ။ အတူတူသြားတဲ့လူမ်ားတယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္က စကားေျပာေပး၊ က်န္တဲ့ လူေတြက ေမွးျပီးေတာ့ လုိက္ရံုပဲ။ အာရွႏုိင္ငံတို႕၊ အာဖရိကႏုိင္ငံတုိ႕မွာလို အရာရွိက ဇိမ္ခံလုိက္ရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။


တခါေတာင္ တရုတ္ႏုိင္ငံက ဘေလာ့္ဂါစဖီးယားမွာေတာင္ ေသာေသာညံကုန္တဲ့ အျပစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ တရုတ္ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။


အမ်ားသိႀကတဲ့အတုိင္း တရုတ္ႏုိင္ငံမွာလည္း အရာရွိေတြဟာ အရမ္းဟိတ္ဟန္ မ်ားႀကတာကိုး။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳေတြကလည္း မ်ားေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ အသကုန္၀င္ျပီး အေကာင္းစားေတြ သံုးျဖဳန္းႏုိင္ႀကတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ အရာရွိေတြေတာင္ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ ေမႊးထားတတ္ႀကတယ္။ ခရီးသြားႀကျပီဆိုရင္လည္း အေျခြအရံေတြက တယ္မ်ားသား။ တစ္ေန႕ေတာ့ တရုတ္ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္ဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆုိင္မွာ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးလြယ္ျပီး သူ႕သမီးေလးနဲ႕အတူ ေကာ္ဖီ၀ယ္ေနတယ္ တဲ့။ အဲဒါကို တစ္ေယာက္က ေတြ႕သြားျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီးေတာ့ အဲဒီဓာတ္ပံုကို ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုေပၚတင္လုိက္တာကေန ခ်က္ခ်င္းျပန္႕ႏွံ႕သြားပါေလေရာ။



တရုတ္ႏုိင္ငံသို႕ မသြားမီ ဆီယက္တယ္ေလဆိပ္၊ စတားဘက္ေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ သမီးငယ္ႏွင့္အတူ ေကာ္ဖီ၀ယ္ေနေသာ တရုတ္ႏုိင္ငံဆိုင္ရာ အေမရိကန္သံအမတ္သစ္ ဂယ္ရီေလာ့

အေမရိကန္နဲ႕ တရုတ္ႏုိင္ငံဆိုတာကလည္း ကမၻာမွာ ကုန္သြယ္စီးပြားစီးဆင္းမွဳ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံဆိုေတာ့ သူတို႕ သံတမန္ေတြဆိုတာက အရမ္းႀသဇာႀကီး၊ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ လူေတြေလ။ ဒါေတာင္ အေမရိကန္သံအမတ္ႀကီးက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေကာ္ဖီလာ၀ယ္တယ္ေပါ့။ ဟိတ္ဟန္ႀကီးျပီး ေမာက္မာတဲ့ တရုတ္အရာရွိေတြနဲ႕ ကြာပါ့ ဆုိျပီး အင္တာနတ္ဘေလာ့ဂ္ဂါအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ပဲြဆူကုန္တယ္။ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ တရုတ္လူထုကလည္း သူတို႕ရဲ႕ ေပါက္ကဲြသံေတြကို ဘေလာ့ဂ္ေတြကေနတဆင့္ ဖြင့္ခ်လုိက္ႀကတယ္။ ေနာက္ဆံုး အထင္ကရ သတင္းဌာနေတြကေတာင္ သတင္းလုပ္ျပီးေတာ့ တင္ႀကကုန္ပါတယ္။


အခုလိုေရးလုိက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က အထက္အရာရွိေတြ အကုန္လံုး ကုိယ့္ကားကိုကုိယ္ ကားေမာင္းသြားႀကရမယ္၊ ကိုယ့္လက္ဖက္ရည္ကိုယ္၀ယ္ေသာက္ႀကရမယ္လုိ႕ ဆိုခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေအာက္အရာရွိေတြကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀န္ထမ္းေတြကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမာက္ေမာက္မာမာ မဆက္ဆံဖို႕ ေျပာခ်င္တာပါ။ ႀကီးသူကိုရိုေသ ငယ္သူကို ေလးစား ဆုိတဲ့စကား ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳမွာ ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေလးစားတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ သက္ညွာတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးႏုိင္ဖို႕ ေျပာတာပါ။ ဗုဒၶဘာသာယံုႀကည္မွဳအရ သိစရာမွန္သမွ် တစမက်န္ အမွန္အတုိင္း သိေတာ္မူတာဟာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ပဲ  ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာလည္း အရာရာကို သူတို႕ရဲ႕ဘုရားက ဖန္ဆင္းေပးတယ္လို႕ ယံုႀကည္ႀကတယ္။ မြတ္စလင္ေတြမွာလည္း အလႅာရွင္ျမတ္ဟာ အမြန္ျမတ္ဆံုး ဆိုျပီးေတာ့ ေႀကြးေႀကာ္မွုေတြကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထည့္သြင္းသံုးႏွဳန္းတတ္ႀကတယ္။ သာမာန္လူေတြဟာ ဘုရားရွင္လို သယမၻဴဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေတြမဟုတ္ႀကေလေတာ့ နားလည္ညာတာေထာက္ထားမွဳေတြဟာ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္လာပါတယ္။


၀န္ထမ္းေတြဟာ Civil Servant ျဖစ္ေနေတာ့ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူနဲ႕ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးစီးပြားကို ထမ္းရြက္ရမယ့္ သူေတြပဲ။ ၀န္ထမ္းေတြ သူတို႕တာ၀န္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႕အတြက္ လုိအပ္တဲ့ အရင္းအျမစ္ resource ေတြကို ပံ့ပိုးေပးရမွာကေတာ့  ျပည္သူ႕တာ၀န္ေပါ့။


လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ထက္ အမိန္႕နာခံတတ္မွဳကို အေလးထားတဲ့ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ အလုပ္လုပ္လာခဲ့ႀကတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြဟာ အာဏာရွင္စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဟိန္းေဟာက္မွဳ၊ ရိုင္းပ်စြာ ဆက္ဆံမွဳ၊ အသလြတ္ႀကိမ္း၀ါးမွဳ၊ ျခိမ္းေျခာက္မွဳ စတဲ့ အႏုိင္က်င့္ခံရမွဳ အမာရြတ္ေတြ ရွိေနႀကတယ္။ အထက္က အလယ္ကိုေထာင္း၊ အလယ္က ေအာက္ကိုေထာင္းနဲ႕ “ျငိမ္၀ပ္ပိျပားစြာ”
ႀကီးျပင္းလာႀကရေလေတာ့ အဲဒီစရိုက္ေတြက ေပ်ာက္ကင္းဖို႕ထက္ ေလ်ာ့နည္းဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္အေတာ္ယူႀကရအံုးမွာ ျဖစ္တယ္။


ဥပမာ - ဒီႏွစ္အေစာပိုင္းမွာ ေဒၚစု မေကြးတုိင္းကို စည္းရံုးေရးခရီးသြားတုန္းက လူထုနဲ႕ေတြ႕ဆံုမယ့္ ေနရာတစ္ခုသတ္မွတ္ဖို႕ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ မေကြးတုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးဘုန္းေမာ္ေရႊက ဘယ္သခ်ၤ ိဳင္းမွာပဲ လုပ္လုပ္ကြာ လို႕ ရိုင္းပ်စြာ ေျပာဆိုခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။


အဲဒီလိုပဲ အစိုးရအဖဲြ႕ လယ္ယာဆည္ေျမာင္းျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးျမင့္လွိဳင္က Hot News ဂ်ာနယ္နဲ႕ အင္တာဗ်ဴးမွာ  လက္ရွိလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားဟာ စာမတတ္ေပမတတ္မ်ား ျဖစ္တယ္ လို႕ ေျပာခဲ့တာကိုလည္း မွတ္မိႀကမွာပါ။



"အေျခခံျဖစ္တဲ႔ ေဒသအသီးသီးက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဆိုၿပီးေရာက္လာတဲ့လူက စာမွမတတ္ ဆယ္တန္းမွ မေအာင္ဘဲ လႊတ္ေတာ္ထဲလာထုိင္ေတာ႔ သူမ်ားထဆိုမတ္တပ္ထေနတယ္ သူမ်ားထိုင္ဆိုထိုင္ေနတယ္။ သူမ်ားခလုပ္ႏွိပ္ဆိုႏွိပ္တယ္။ သူ႕မွာဘာမွ မွမသိတာ။ ဘာေတြေျပာေနလဲ သူနားလည္တာ မဟုတ္ဘူး။" (ဦးျမင့္လွိဳင္)


ျပည္ခုိင္ျဖိဳးပါတီ ရခုိင္ျပည္တာ၀န္ခံ ယခင္ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္းနဲ႕ ရခုိင္ျပည္နယ္တုိင္းမွဴးေဟာင္း ေမာင္ဦးဆိုရင္ ေမာက္မာရိုင္းစုိင္းမွဳ၊ ပညာမဲ့မွဳေနရာမွာ သရဖူေဆာင္းရမယ့္ လူလို႕ လူေျပာမ်ားပါတယ္။ တိရစၦာန္ေလာက္ေတာင္ ဂရုဏာတရားမရွိတဲ့ လူခႏၶာကိုယ္နဲ႕မို႕လုိ႕သာ လူလို႕ ေခၚရမဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလတုန္းက ရခုိင္ျပည္နယ္ ေပါက္ေတာျမိဳ႕ကို လာတုန္း ျမိဳ႕မိျမိဳ႕ဖေတြကို ဖိတ္ႀကားျပီး “ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ RNDP က အႏုိင္ရေပမယ့္ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီဘဲ ႏုိင္တယ္။ ေတာင္ပိုင္းသားေတြဟာ ရခုိင္အစစ္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႕ ရခုိင္ေတြဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံႀကတယ္။ စာေတြ မဖတ္ႀကဘူးလား။ ရခုိင္ေတြမကဘူး ခ်င္းေတြကလည္း ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအျဖစ္ ေတာင္းႀကတယ္။ ခ်င္းေတြဟာ ဘာစာမွ မတတ္ဘူး။ ဘာဘဲြ႕မွလည္း မရဘူး။ ဘာႏိုင္ငံေရးမွ မသိဘဲနဲ႕ ၀န္ႀကီးေပးလုိ႕ရမွာလား” ဆိုျပီး ပရိသတ္ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး ေျပာခဲ့တဲ့ သူပါ။



 ရခုိင္ျပည္နယ္တုိင္းမွဴးေဟာင္းႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ေမာင္ဦး


ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးမျဖစ္ခင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ တုိင္းမွဴးဘ၀တုန္းကလည္း ရေသ့ေတာင္ျမိဳ႕ကို ေရာက္တုန္း ဘုရားပဲြတစ္ခုမွာ
ရခုိင္သူေလးတစ္ေယာက္ ေရႊဆဲြႀကိဳးဆဲြျပီး ပဲြလာတာကို “ငါ ရခုိင္ကို ေရာက္တာ ေနာက္က်သြားတယ္ကြာ။ မဟုတ္ရင္ ဒီေကာင္မေတြ ေရႊဆဲြႀကိဳးဘယ္ေတာ့မွ မဆြဲေစရဘူး” ဆိုျပီး လူအမ်ားေရွ႕မွာ ရခုိင္တမ်ိဳးသားလံုးကို ေစာ္ကား၊ အနုိင္က်င့္ခဲ့သူပါ။ (ရခုိင္ျပည္မွာ က်ဖူးသမွ် တုိင္းမွဴးေတြထဲမွာ အဆိုးရြားဆံုးနဲ႕ ဘဂၤလီကုလားေတြနဲ႕ေပါင္းျပီး ရခုိင္ျပည္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရးကို ခြ်တ္ျခံဳက်ေစခဲ့သူလို႕ အမ်ားက ယံုႀကည္ေနႀကသူပါ။)


၀န္ထမ္းလို႕ ေျပာတဲ့အထဲမွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေရာ၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြပါ ပါတယ္ဆိုတာကို ေမ့ထားလို႕ မရပါဘူး။ ျပည္ခုိင္ျဖိဳးကို ေ၀ဖန္သလုိ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရးအတြက္ အကုန္လံုးကို သံုးသပ္ရမွာပါပဲ။ တျခားပါတီ၀င္ေတြကေရာ ပါတီအက်ိဳး၊ ပုဂၢလိက အက်ိဳးထက္ မိမိေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္လုိက္တဲ့ မဲဆႏၵနယ္နဲ႕ နုိင္ငံ့အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ဘယ္ေလာက္ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္ႀကလဲဆိုတာကိုလည္း သံုးသပ္ရမွာပါ။


လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဆိုတာ ျပည္သူ႕အသံကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တင္ျပရမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ပဲ။ အခုလက္ရွိအေနအထားအရ လုပ္ပိုင္ခြင့္နည္းပါးတာကို နားလည္ေပမယ့္ မိမိတာ၀န္ကိုေတာ့ မေမ့သင့္ဘူး။ အဲဒီလိုထမ္းေဆာင္ဖို႕အတြက္ ျပည္သူ႕အသံကို
အျမဲတမ္းနားစြင့္ေနဖို႕လိုတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြဟာ လစာ၊ ကား စသည့္ ခံစားခြင့္မ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ေနေပမယ့္
မိမိမဲဆႏၵနယ္မ်ားကို အေရာက္နည္းေႀကာင္း စိတ္မေကာင္းစြာ ႀကားသိေနရတယ္။ မိမိကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လုိက္တဲ့ မဲဆႏၵနယ္ကို ဥေပကၡာျပဳျခင္းဟာလည္းပဲ ေမာက္မာရိုင္းပ်ျခင္း၊ တစ္ပြဲထိုးႏုိင္ငံေရးလုပ္ကြက္ တစ္ခုပဲ ျဖစ္တယ္။ ေ၀းလံသီေခါင္တဲ့ ေဒသက အမတ္ေတြကို နားလည္ေပးလုိ႕ ရေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ သြားေရာက္ႏုိင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရမွာက ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းတာ၀န္ပဲ ျဖစ္တယ္။


ထိေရာက္တဲ့ အစိုးရ ျဖစ္လာဖုိ႕အတြက္ အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ အထက္ေအာက္အရာရွိေတြ အခ်င္းခ်င္းေရာ၊ ၀န္ထမ္းနဲ႕ ျပည္သူေတြႀကားေရာ ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်က် ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အခြင့္အေရးကို ေလးစားရမွာပါ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္အတုိင္းအတာထက္ ေက်ာ္လြန္ျပီး အလြဲသံုးစားလုပ္မွဳေတြကိုလည္း သတင္းဌာနေတြအပါအ၀င္၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ နုိင္ငံသား သတင္းသမား၊ အလြတ္သတင္းသမား စတဲ့ ျပည္သူေတြကလည္း ၀ိုင္း၀န္းထိန္းေက်ာင္းေပးႀကရမွာပါ။

ေဟာင္ေကာင္ေဒသဟာ ယခင္ျဗိတိန္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဒီမိုကေရစီက်က် ရပ္တည္လာခဲ့ရာက အခုဆိုရင္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္လက္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ တစ္ႏုိင္ငံမူ၀ါဒႏွစ္ခု ေပၚလစီအရ သူ႕ေငြေႀကးစနစ္၊ သူ႕မီဒီယာ စတဲ့ ႏုိင္ငံအဂၤါရပ္ေတြနဲ႕ သီးသန္႕ရပ္တည္ေနပါတယ္။ ေဟာင္ေကာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဳး ခန္႕အပ္တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္းကို တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အတည္ျပဳ၊ မျပဳ အာဏာကို လက္၀ယ္ကိုင္ထားေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီဓေလ့စရိုက္ေတြက ေဟာင္ေကာင္ေဒသကို လႊမ္းျခံဳထားဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီလူမွဳ႕အဖဲြ႕အစည္းမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ႀကတဲ့ ေဟာင္ေကာင္ျပည္သူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို အသံုးခ်ႀကတယ္၊ ကာကြယ္ဖို႕ အျမဲႀကိဳးစားေနႀကရတယ္။ ေဟာင္ေကာင္သတင္းစာႀကီးေတြဆိုရင္ ျပည္မဗဟိုအစိုးရကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ၀ဖန္ေရးသားတာကို အံ့ႀသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရရဲ႕ လက္ထဲကို ေရာက္သြားေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီေသြးအျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေဟာင္ေကာင္ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕၊ ေဟာင္ေကာင္ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို မေျပာင္းလဲႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။


ေဟာင္ေကာင္နဲ႕ ထုိင္၀မ္တုိ႕ရဲ႕ ကြာဟခ်က္ကို အဲဒီႏွစ္ႏုိင္ငံမွာ သတင္းစာနဲ႕ မီဒီယာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္က တီဗြီအင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျပာသြားတာကို အမွတ္ရေနမိတယ္။ သူေျပာတာက ေဟာင္ေကာင္ဟာ သူရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့ ဒီမိုကေရစီအစဥ္အလာအရ တရုတ္ျပည္ႀကီးထဲကို ပါသြားေပမယ့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဟာ မေျပာင္းလဲပဲ ဒီမိုကေရစီအႏွစ္သာရေတြကို ကိုးကြယ္ေနတုန္းပဲတဲ့။ တဘက္မွာ ထုိင္၀မ္ႏုိင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမွဳသက္တမ္းအရ ေဟာင္ေကာင္ထက္ႏုေလေတာ့ အခုလက္ရွိဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ျပည္သူေတြဟာ ေနထုိင္ေနႀကေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီနည္းမက်တဲ့ အျပဳအမူတခ်ိဳ႕ကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႕ေနရတုန္းပဲတဲ့။


စနစ္တစ္ခုက အခ်ိန္တုိအတြင္း ေျပာင္းလုိ႕ရေပမယ့္ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ အက်င့္စရိုက္၊ ယံုႀကည္မွဳစံႏွဳန္း၊ တုန္႕ျပန္မွဳပံုစံ စတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတြေရာ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြပါ ေျပာင္းလဲဖို႕က အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အကုန္လံုး ေခ်ာေမြ႕တယ္လုိ႕ မဆိုႏုိင္ဘူး။ ေမာ္ေတာ္ကားလုိင္စင္ရံုးျဖစ္တဲ့ DMV ရံုးေတြဆိုရင္ သေဘာထား ေမာက္မာတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ ရွိေႀကာင္း နာမည္ အရမ္းႀကီးတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ႏုိင္ငံတကာမွာ အေျခစိုက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံအသီးသီးရဲ႕ သံရံုးဗီဇာ၀န္ထမ္းေတြဟာ အေပါက္ဆိုးေႀကာင္း နာမည္ႀကီးႀကတယ္။ တုိးတက္ျပီးႏုိင္ငံေတြမွာ တခ်ိဳ႕ရံုးလုပ္ငန္းေတြကို အင္တာနတ္ကေန တဆင့္ ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကုန္က်စရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ျခင္း၊ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို ပိုမုိလ်င္ျမန္ျပီးေျမာက္ႏုိင္ျခင္း စတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြအျပင္ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ ဆက္ဆံရတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာလည္း နည္းပါးလာေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္လုိ ဖြံ႕ျဖိဳးမွဳနည္းပါးေနေသးတဲ့ ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ေလွ်ာက္လႊာေလးတစ္ေစာင္ကိုေတာင္ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းဆီက ေအာက္က်ိဳ႕ေတာင္းယူေနရတဲ့ သာဓကေတြက ရံုေတြအမ်ားအျပားမွာ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ ေတြ႕ေနရတုန္းပါပဲ။


ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းေရာ၊ ၀န္ထမ္းနဲ႕ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းေရာ ဆက္ဆံမွဳေတြဟာ ထိေရာက္တဲ့ အစိုးရ၊ သန္႕ရွင္းတဲ့အစိုးရဆီ ဦးတည္ဖို႕အတြက္ လုိအပ္တဲ့ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထဲက တစ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ သန္႕ရွင္းတဲ့အစိုးရျဖစ္ဖုိ႕ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳေတြကုိ တုိက္ဖ်က္ဖုိ႕လုိသလို ထိေရာက္တဲ့အစိုးရျဖစ္ဖုိ႕ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရး၊ ဌာနအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရး၊ မတူဌာနအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရး၊ ျပည္သူ႕၀န္ေဆာင္မွဳလုပ္ငန္းဆုိင္ရာ ဆက္ဆံေရး စတဲ့အရာေတြဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ေခ်ာေမြ႕ေအာင္ျမင္ဖို႕၊ အလုပ္သမား အလုပ္ခြင္ေပ်ာ္ဖို႕၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခ်င္သူမ်ားအဆင္ေျပဖုိ႕နဲ႕ ထိေရာက္တဲ့အစိုးရျဖစ္ဖို႕ အခ်ိန္ယူႀကရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ အျမန္ဆံုးစတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႕၊ အထူးသျဖင့္ ထိပ္ပိုင္းကလူႀကီးမ်ားပိုင္းက စတင္ေျပာင္းလဲႀကဖုိ႕ လုိအပ္ေနပါေႀကာင္း…
Kyaw H. Aung