ႏွစ္ဖက္စလုုံးက လူေတြမွာ ေျပာစရာေတြခ်ည္းပဲ တဲ့ (မိုးမခ)

ဦး၀င္းတင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သမွ်။

ဒီတပတ္မွာ ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တာေတြ ရွိတယ္။ ေမးခြန္းနဲ႔ အေျဖေတြကိုု အတိအက် မေရးေတာ့ဘူး။ ဆရာ့မိတ္ေဆြ ပါတီကလူငယ္ေတြ၊ စာနယ္ဇင္းက သတင္းသမားေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာျဖစ္တာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔ကိုု ေမးျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႔ကိုု မေမးျဖစ္ဘူး။ ကိုုယ္ေမးတာေတြ သူေျဖခဲ့တာ ရွိသလိုု၊ မိတ္ေဆြေတြ ေမးခဲ့တာကိုုလည္း သူေျဖခဲ့သမွ် မွတ္စုုထုုတ္ျပီး ျပန္ေရးလိုုက္ပါတယ္။

(၁) ဆရာက အျမဲတမ္း တဦးတည္း သြားလာ ေနထိုုင္တယ္။ အေျခြအရံလည္း မရွိဘူး။ သူ႔အတြက္ အေဖာ္သဟဲလိုုတယ္။ ဒါကိုု လူေတြက အျမဲေျပာတယ္။ ေမးတယ္။ ဆရာကေတာ့ သူ႔မွာ မလိုုဘူးပဲ ေျပာတယ္။ သူ႔မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြဆီ သြားရင္လည္း တဦးတည္းပဲ။ ဘတ္စ္မစီးႏိုုင္ေတာ့လိုု႔သာ ကားငွားစီးတာ။ ကားၾကဳံလိုုက္ပိုု႔ေပးသူေတြနဲ႔ လိုုက္တာ၊ သြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ အျမဲတန္း ၀ိုုင္း၀န္းေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ မိတ္ေဆြေတြမျပတ္လုုိ႔သာ ဆရာကေတာ့ တဦးတည္းပဲ သြားလာ ေနထိုုင္ခ်င္တယ္လိုု႔ ေျပာပါတယ္။

သူက ဒုုတ္ေကာက္ေတာင္ သယ္ခ်င္တာမဟုုတ္ဘူးတဲ့။ ဒုုတ္ေကာက္ကိုု ျပန္သယ္ေနရလိုု႔တဲ့။ အေျခြအရံေတြနဲ႔လည္း မေနခ်င္ဘူးတဲ့။ ယစ္မူးမိ၊ သာယာမိမွာ စိုုးတယ္လိုု႔ ေျပာတယ္။ တဦးတည္း သူ႔ကိုုယ္ကိုုသူ သယ္ေဆာင္ျပီး စြမ္းေဆာင္ေနခ်င္တာလိုု႔ ေျပာတယ္။ 

(၂) ေနာက္တခ်က္က သူက ဧည့္ပရိသတ္၊ မိတ္ေဆြေတြ၊ လူထုု လူတန္းစား အားလုုံးနဲ႔ တံခါးမရွိ ဒါးမရွိပဲ။ မနက္ကေန ဧည့္သည္ေတြ၊ ဖုုံးေတြ၊ ေျပာဆိုု တိုုင္ပင္ေနတာေတြ တိုုင္တန္းေနတာေတြဟာ အဆက္မျပတ္ပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုုမွ ေက်ာခိုုင္းသြားတယ္ မရွိဘူး။ အကုုန္လုုံး တံခါးဖြင့္ထားတာပဲ။ သူ႔မွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ေျပာေနလိုုက္တာမွ၊ သူ႔မွာ ေမးခြန္းေတြအတြက္ အေျဖေတြ အဆင္သင့္ ရွိေနသလိုုပဲ။

တေန႔ကေတာ့ သူေျပာတယ္။ ငါေမာတယ္ကြာ။ ပင္ပန္းတယ္။ ပါတီေကာ ဒီလႈိင္းစာေစာင္ေကာ။ အလုုပ္က ေန႔တိုုင္းပဲ။ ဧည့္ကလည္း မျပတ္ဘူး။ ဒီေနာက္ပိုုင္းေတာ့ ငါ ဆုုတ္ေတာ့မယ္တဲ့။ အျမဲတန္းမွာ ေဒၚစုု၊ ဦးတင္ဦး မဟုုတ္ရင္ ဦး၀င္းတင္ တဦးမဟုုတ္ တဦးက ၀င္ပါေနရတယ္။ လုုပ္ေနရတယ္။ တခါတေလမ်ား အရူးေတြေတာင္ လာတယ္တဲ့။ သူက ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာတယ္။

(၃) အဲသည္အေၾကာင္းကိုု အတည္ျပဳခ်င္လိုု႔ ထပ္ေမးတယ္။ ဒါကိုု အတိအက် မေျဖပါဘူး။ တဦးကေတာ့ ဆရာ့ကိုု ႏိုုင္ငံေရးသမားလုုိ႔ မျမင္ခ်င္ဘူး။ သတင္းစာသမားလိုု႔ပဲ ျမင္ခ်င္တယ္လိုု႔ ေျပာမိတယ္ တဲ့။ တခါတေလေတာ့လည္း သူက သတင္းစာဆရာလိုု ေျပာတယ္။ အာလုုပ္စကားကလည္း သတင္းသမားလိုုပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက အတိုုက္အခံႏိုုင္ငံေရးသမားေခါင္းေဆာင္ တဦးအျဖစ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံျပီး ရပ္တည္ေပးေနရတယ္။

အဲသည္ေတာ့ လက္ရွိမွာ ပါတီညီလာခံလုုပ္မယ္၊ ညီၤလာခံျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မီတီေတြ ဖြဲ႔စည္းေရးကိုုပဲ အာရုုံထားျပီး ေျပာေနတယ္။ စည္းရုုံးေရးအဖြဲ႔ေတြ မရွိေတာ့ ဗဟိုုကေန ရပ္ေက်းအထိ ညီလာခံျဖစ္ေျမာက္ေရး အခက္အခဲေတြ ရွိတယ္။ ဒါေတြကိ္ုု အာရုုံစိုုက္ျပီး ေျပာေနတာ မ်ားပါတယ္။

(၄) ပါတီမွာ လူေဟာင္းေတြ၊ လူသစ္ေတြ ျပသနာေတြ ရွိတယ္ ဆိုုတာ သူကိုုယ္တိုုင္ ၀န္ခံ ေျပာဆိုုပါတယ္။ အနီးကေကာ အေ၀းက လူေတြကပါ ပါတီနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အားမလုုိ အားမရတာေတြ၊ လူေဟာင္းေတြ လူသစ္ေတြ အယူအဆ အသစ္ အေဟာင္းေတြကိုု ေျပာဆိုု ေ၀ဖန္ေနၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္။

သူကေတာ့ ဒီမိုုကေရစီနည္းက်မႈနဲ႔ အခုုလိုု အေျခအေနေတြကိုု ျဖတ္ေက်ာ္ ေျဖရွင္းႏိုုင္မယ္လိုု႔ အျပည့္အ၀ ယုုံၾကည္ေနတယ္။ အရင္တုုံးကတည္း ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္း အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ဗဟိုုျပဳ နည္းစနစ္ေတြ၊ လူနည္းစုုအေျချပဳပုုံစံေတြနဲ႔ ရင္ဆိုုင္ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကရတယ္။ အခုုခ်ိန္ကစျပီး ဒီမိုုကေရစီနည္းက် လုုပ္ကိုုင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဖိုု႔ဟာ စိန္ေခၚမႈပဲ။ ဒါကိုု ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ၾကရမယ္လိုု႔ သူကေတာ့ ေမာင္းတင္ထားတာပဲ။ လူေဟာင္းနဲ႔ လူသစ္ေတြ လက္တြဲျပီး ဒီမုုိကေရစီနည္းက် လုုပ္ႏိုုင္ရမယ္လိုု႔ သူက ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဲလိုုမလုုပ္ႏိုုင္ရင္ေတာ့ ပါတီက ျပန္ျပီး ေလ်ာ့က်သြားမွာပဲလိုု႔ေျပာတယ္။

(၅) အဲသလိုု ဆရာတိုု႔ ဦး၀င္းတင္တိုု႔ဖက္က အခက္အခဲေတြ အၾကပ္အတည္းေတြ ေျပာေနေတာ့ ဦးသိန္းစိန္တေယာက္ သမၼတမိန္႔ခြန္းအျဖစ္ လူထုုကိုု မီဒီယာကေန တိုုက္ရိုုက္ေျပာတဲ့ ေန႔နဲ႔ တိုုက္ဆိုုင္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တနလာၤေန႔ေလာက္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ေတြးမိတာ တခုုေျပာမိတယ္။ ဆရာတိုု႔ဖက္မွာေတာင္ လူေဟာင္းေတြ၊ လူသစ္ေတြ၊ အေတြးေဟာင္းေတြ၊ အေတြးသစ္ေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြ၊ မတူညီတာေတြ ျငင္းခုုံေနရတာေတြ ရွိေနေသးတာ … ဟိုုဖက္က အာဏာလက္ရွိ၊ ၾသဇာလက္ရွိ၊ ေငြေၾကး ဓန ဥစၥာ လက္ရွိ၊ လက္နက္အင္အား လက္ကိုုင္ရွိတဲ့ အစုုိးရေတြ၊ တပ္မေတာ္ေတြမွာလဲ အယူအဆေတြ၊ နည္းလမ္းေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြမွာ ျပသနာေတြ ရွိေနမယ္။ ေျပာဆိုုစရာေတြ အျငင္းအခုုံေတြ အတြင္းထဲမွာ ရွိေနမယ္ဆိုုတာ ေတြးၾကည့္လိုု႔ ရတာေပါ့လိုု႔ ေျပာမိတယ္။

ဆရာတိုု႔ဖက္က အနည္းဆုုံးေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္လင္းေမးလိုု႔ရတယ္။ ေျဖခ်င္တဲ့ သူကလည္း ေျဖခ်င္ေျဖမယ္။ မေျဖဘဲ ေနခ်င္ ေနမယ္။ အာဏာလက္ရွိ လက္နက္အင္အား လက္ရွိ သူတိုု႔ေတြကေတာ့ ေမးခြန္းလည္း ေမးခ်င္တိုုင္း ေမးလိုု႔မရ၊ ေျဖခ်င္တိုုင္းလည္း ေျဖလိုု႔မရေတာ့ ဒါေတြက သူတိုု႔ဆီက အတည္တက် ထြက္လာဖိုု႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး ဆိုုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေတြးၾကည့္ရုုံပဲ ေတြးလိုု႔ ရတာေပါ့ေလ။

ဆရာကေတာ့ ငါလည္း သည္မွာ အလုုပ္က မ်ားေတာ့ ခ်က္ျခင္း နားမေထာင္ရေသးဘူး။ ျပန္ျပီး မသုုံးသပ္ရေသးဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္တိုု႔ဖက္က စီးပြားေရးေတြ စား၀တ္ေနေရးေတြကိုု ျပည္သူေတြ ေျပလည္ေအာင္လုုပ္ေပးမယ္ဆိုုျပီး ေလ်ာက္ေျပာေနတာမ်ဳိးထက္ တကယ္ ျပည္သူေတြ အခုုေတာင္းဆိုုေနတဲ့ အလုုပ္သမား လယ္သမား ခံစားခြင့္၊ ရပိုုင္ခြင့္၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး အာမခံခ်က္ေတြအေၾကာင္း ေျပာသင့္တာ။ ဒါေတြကိုု ေစတနာထားေၾကာင္း ေျပာဆိုုရမယ့္အခ်ိန္လိုု႔ အလ်င္အျမန္ ေထာက္ျပသြားပါတယ္။

(၆) ဆရာလူထုုစိန္၀င္း ဆုုံးသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အမွတ္တရ စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ဆရာၾကီးေတြဟာ ဘ၀တသက္တာလုုံး မဆုုတ္မနစ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ ယုုံၾကည္ရာ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကိုုသာ ျမဳပ္ႏွံလုုပ္ကိုုင္သြားၾကသူေတြခ်ည္းပဲ။ ျပီးေတာ့ သူတိုု႔ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းမွာ လူေဟာင္း လူသစ္ဆုိျပီး မတည့္တာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြလည္း မရွိပါဘူး။ အဲသည္အတြက္လည္း သူတိုု႔ဘ၀ေတြကိုု အခ်ိန္အကုုန္ခံျပီး ေျပာဆိုုေဆြးေႏြးေနျခင္းလည္း မရွိဘူး။ သူတိုု႔ေတြက ေရွ႔ဆက္ျပီး ခ်ီတက္ေနတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲလိ႔ုု ေတြးေနမိပါတယ္။

သည္တခါေတာ့ အင္တာဗ်ဴး အေမး အေျဖေတြ မေရးေတာ့ဘူး။ ေမးတာေတြ ေျဖတာေတြ၊ မွတ္ခ်က္ေပးမိတာေတြကိုုပါ ေကာက္ႏုုတ္ျပီး ခ်ေရးလိုုက္ပါတယ္။ ေနာက္တပတ္မွာ ေမး ေျဖ အင္တာဗ်ဳး ျပန္လုုပ္ပါဦးမယ္။

မိုုးမခ။ ဇြန္ ၂၂၊ ၂၀၁၂