အတၱေတြျဖဳတ္ၾက!

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁) ရက္ေန႔မွ ယေန႔ ဇြန္လ (၁၉) ရက္ေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာ္သူႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ

ေ႐ႊဇီးကြက္တို႔သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့ဂုဏ္သိကၡာကို ျမႇင့္တင္ေပးေသာ၊ ျမန္မာ့လူမႈေရး သမားမ်ားကို ဂုဏ္ျမႇင့္ေပးေသာ၊ ျမန္မာကို ကမ႓ာကသိ႐ွိေအာင္ ႀကိဳးစားျမႇင့္တင္ေပးေနေသာ ျမန္မာျပည္သူ လူထုတို႔ႏွင့္ ဖြ႔ဲစည္းထားေသာ “ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္” အဖြဲ႔၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ေရာက္႐ွိေနဆဲျဖစ္သည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁) ရက္ေန႔မွ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ွိ Los Angeles သို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့ကာ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၏ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္ဝဏၰႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ မမိုးခ်ိဳသင္း (ကဗ်ာဆရာႀကီး တင္မိုး၏သမီး)တို႔၏ ေနအိမ္မွ အစျပဳကာ San Francisco, Seattle, New York, Washington D.C, Albany, Utica, Buffalo, Florida , Phoenix အစ႐ွိသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ေလယာဥ္ျဖင့္တစ္မ်ိဳး၊ ကားႏွင့္တစ္ဖံု အဆက္မျပတ္ သြားလာခဲ့ၿပီး ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔ႏွင့္ လက္ပြန္း တစ္သီးေတြ႔ဆံု၍ ျမန္မာျပည္တြင္း႐ွိ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ လူမႈေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေသာ နာေရးကူညီမႈလုပ္ငန္းမ်ား၊ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္း၏ အမ်ားျပည္သူတို႔ကို (အခမဲ့) ေဆးဝါး ကုသေပးမႈမ်ား၊ သုခအလင္း ပညာဒါနလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ ေရေဘး၊ မီးေဘး၊ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္တို႔ကို ကူညီေထာက္ပံ့ေပးမႈမ်ား၊ စစ္ေဘးဒုကၡသည္မ်ားအား ကူညီေဖးမပံ့ပိုးမႈမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္႐ွာေဖြႏိုင္ရန္ အတြက္ ပညာဒါနျပဳလုပ္ေပးမႈမ်ား၊ အေရးေပၚကယ္ဆယ္မႈလုပ္ငန္းမ်ား စသည္တို႔ကို ႐ွင္းလင္းေဟာေျပာ ေပးျခင္း၊ ရင္းႏွီးစြာ ျပည္ပ႐ွိ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ အေမးအေျဖက႑မ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ နာေရးကူညီ မႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ေပးဆပ္မႈပံုရိပ္မ်ားကို Photo Slideshow ျပဳလုပ္၍ ျပသ႐ွင္းလင္းျခင္းမ်ားအျပင္ ဇနီးျဖစ္သူ ေ႐ႊဇီးကြက္၏ လူမႈေရးသမားမ်ား၏စိတ္ဓါတ္၊ ခံယူခ်က္တို႔ကို “ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ပရဟိတ” ေခါင္းစဥ္ ျဖင့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားမႈမ်ားတို႔ကို ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။

ျပည္ပ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ွိ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔သည္ ေက်နပ္အားရစြာျဖင့္ သဒၶါတရားထက္သန္ စြာ လွဴဒါန္းမႈမ်ားကို တက္ၾကြစြာ ျဖင့္မိမိတို႔၏ ေခၽြးနည္းစာထဲမွ လွဴဒါန္းျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ခံစားခဲ့ရ၍ သာဓု … သာဓု … သာဓု ဟူ၍ ေခၚဆိုမိပါသည္။

အမွန္စင္စစ္မူ … ျပည္တြင္းတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္႐ွိေနၾကေသာ ျမန္မာျပည္သူတို႔အား ကူညီပံ့ပိုး မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးရန္ လွဴဒါန္းၾကေသာ ျပည္ပ႐ွိ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔သည္လည္း ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝၾက ေသာ မီလွ်ံနာ သူေ႒းႀကီးမ်ား မဟုတ္ပါ။ သူတို႔သည္လည္း မိကြဲ၊ ဖကြဲ၊ သားသမီးတစ္ကြဲႏွင့္ ျပည္ပ ႏိုင္ငံသို႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲဒုကၡခံကာ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေပါင္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေရာက္႐ွိလာၾက ေသာ လူသားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ဘဲေနေန၊ ျပည္ပတြင္ဘဲေနေန .. အားလံုး အားလံုးတို႔သည္ လူသားမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားပီသစြာ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဟူေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး လက္ကိုင္ျပဳၾကကာ မိမိထက္ နိမ့္က်ေနၾကေသာ သူမ်ားအား တတ္ႏိုင္သေလာက္၊ တတ္စြမ္းသေလာက္ လွဴဒါန္းကူညီေထာက္ပံ့ၾကေသာ ကုသုိလ္႐ွင္မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။

ဤတြင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ဆံုးမၾသဝါဒအတိုင္း ကုသိုလ္႐ွင္၊ ပါရမီ႐ွင္၊ ဒါန႐ွင္မ်ား ျဖစ္ၾကရန္ ႀကိဳးကုပ္အားထုတ္မႈမ်ားသည္ အတိုင္းထက္လြန္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔မိေတာ့သည္။

အေၾကာင္းမွာ . . . ျပည္တြင္း႐ွိ ျမန္မာျပည္သူလူထုမ်ား၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု႐ွိ ျမန္မာျပည္သူလူထုမ်ား၊ အျခား ျပည္ပ ႏိုင္ငံမ်ား႐ွိ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၊ အမ်ားစုတို႔သည္ မည္သည့္လုပ္ငန္း ကိုဘဲလုပ္လုပ္ အၿပိဳင္အဆိုင္ အႏိုင္မခံ အ႐ႈံးမေပး လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳး လူမႈေရးလုပ္ငန္းအတြက္ လုပ္ေဆာင္ၾကရာတြင္ သူ႔ထက္ငါေပးဆပ္မႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း ကိုကား မဆိုခ်င္ပါ။ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ေပးဆပ္ႏိုင္လွ်င္ အမ်ားအက်ိဳးခံစားရမည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႔ရာတြင္ ထိုသို႔ၿပိဳင္ၾက၊ ဆိုင္ၾကရာတြင္ တစ္ဖြဲ ့ႏွင့္တစ္ဖြဲ ့၊ တစ္သင္းႏွင့္တစ္သင္း၊ တစ္ေက်ာင္းႏွင့္တစ္ေက်ာင္း၊ တစ္အုပ္စုႏွင့္တစ္အုပ္စု ပုဂၢိဳလ္ေရး ပုတ္ခတ္မႈမ်ား၊ ဂုဏ္သိကၡာခ်မႈမ်ားႏွင့္ မၿပိဳင္ေစလိုေပ။ မိမိတို႔၏ျဖဴစင္ေသာ ေပးဆပ္မႈလုပ္အား၊ မိမိတို႔၏ျဖဴစင္ေသာ ေစတနာတို႔ႏွင့္သာ မွတ္တိုင္ထူၾကဖို႔ အေရးႀကီးလွသည္။ မွတ္တိုင္ထူရာတြင္ ေကာင္းေသာမွတ္တိုင္ျဖစ္ဖို႔ အဓိကပင္ ျဖစ္သည္။

ေကာင္းေသာမွတ္တိုင္ဟု ဆိုရာတြင္လည္း ဘုရားႀကိဳက္ေသာ ဓမၼမွတ္ိုင္ျဖစ္ဖို႔လိုသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အေမရိကန္လူမႈေရးခရီးစဥ္တြင္ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရသည္။ အားလံုး တို႔သည္ ေစတနာထက္သန္မႈ၊ ဒါနထက္သန္မႈ စသည့္ျမန္မာပီသမႈမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ . . . ကၽြန္ေတာ္ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပေရးသားခဲ့ေသာ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ေပးဆပ္လိုမႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ မိရသည့္အခါမ်ားကို ႀကံဳေတြ႔ရခဲ့သည္မ်ားလည္း႐ွိသည္။ သူ႔အဖြဲ႔၊ ငါ့အဖဲြ႔၊ သူ႔အုပ္စု၊ ငါ့အုပ္စု၊ သူ႔ေက်ာင္း ငါ့ေက်ာင္းစသည့္ “ငါ” မျပဳတ္မႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ္ မ်ားစြာစိုးရိမ္မိခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ႐ွိခဲ့ရသည္။ စစ္မွန္ေသာခ်မ္းသာမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုခ်င္ပါက “ငါ” ဟူေသာ “အတၱ” ကို ျဖဳတ္ရမည္ မဟုတ္ပါလား။

အထူးသျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို လူမႈေရးသမားဟု အမည္ခံထားေသာ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ လုပ္ကိုင္ ေနၾကေသာ လူမႈေရးသမားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ … နာမည္ႀကီးေအာင္ လုပ္ယူလို႔မရ၊ စီးပြားျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရ၊ ဂုဏ္သိကၡာတတ္ေအာင္ လုပ္ယူ၍မရ၊ လူမႈေရးကို ခုတုံးလုပ္ကာ ကိုယ္က်ိဳးရွာ၍ မရေၾကာင္း သိ႐ွိထားဖို႔လိုသည္။ မိမိ၏ ျဖဴစင္ေသာ ေစတနာ၊ ေမတၱာ၊ မုဒိတာ၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ စသည္တို႔ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ လူမႈေရးဟုဆိုရာ၌ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ မိမိႏိုင္သေလာက္ဝန္၊ မိမိထမ္းႏို္င္ေသာ အင္အား တို႔ႏွင့္ စုစည္းေပးဆပ္ၾကဖို႔သာ လိုအပ္သည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းမွ အစုအဖြဲ႔ေလးမ်ား၊ အစုအဖြဲ႔ေလးမ်ားမွ အုပ္စုႀကီးမ်ား ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးဆပ္ၾကပါမွ လူ႔ေလာကႀကီး သာယာစိုေျပ ၿငိမ္းခ်မ္းေစမည္ျဖစ္သည္။ ဝိုင္းဝန္းကူညီတြန္းအားေပးၾကေသာ္ျငားမိမိတို ့ရဲ ့ဦးတည္ခ်က္၊ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတူညီမွဳမ်ားကိုက္ညီမွဳ၊ထပ္တူၾကဖို ့လိုအပ္သည္.။




ဝိုင္းဝန္းကူညီတြန္းအားေပးၾကေသာမိမိတို ့ရဲ ့ဦးတည္ခ်က္၊ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား သည္လည္း
တူညီမွဳမ်ားကိုက္ညီမွဳမ်ားမရွိပါကမိမိတို ့ဧ။္မွတ္တိုင္၊ပန္းတိုင္သို ့ေရာက္မည္မဟုတ္ေပ။

တစ္ခါတစ္ရံ … မည္သည့္ ပညာ႐ွိႀကီးကဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ မည္သည့္ တရားေဟာဆရာကဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ မည္သည့္ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုဆံုးမ၍မရေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို မထင္မွတ္ေသာ ကေလးငယ္ေလး၏ လုပ္ေဆာင္မႈေလးတစ္ခုျဖင့္ အားလံုးေသာ “ငါ” မျဖဳတ္ႏိုင္ၾကေသးေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳး ဖက္ေနၾကေသာ လူ႔ဗာလမ်ားအတြက္ “ငါ” ျပဳတ္သြားၾကကာအမ်ားအက်ိဳးေဆာင္႐ြက္လိုစိတ္ ေမြးဖြားေစ ခဲ့ေသာ လူ႔ပဏၰိတျဖစ္သြားၾကေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားလည္း ႀကံဳေတြ႔ေစခဲ့ရသည္။

ဤျဖစ္ရပ္သည္ကား အေမရိကန္ႏိုင္ငံ Albany ၿမိဳ႕ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔ႏွင့္ ျပည္ပ႐ွိ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုတို႔အား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးတို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည့္ ပြဲတြင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ မတိုင္မွီကတည္းက ျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔၏ ေစတနာ အရင္းခံ၍ ျဖစ္တည္လိုမႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာအသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ လြန္ကဲေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္လိုမႈမ်ားျဖင့္ ဖက္ေပါင္းစုံမွ စြဲခြာ၊ လႈပ္ယမ္း၊ လြန္ဆြဲမႈတြန္းအားမ်ားေၾကာင့္ ၿပိဳလဲရေတာ့မည့္ ဘာသာေရးအေျခခံေသာ လူမႈေရးတည္းဟူေသာ ေက်ာက္တိုင္ႀကီး ၿပိဳလဲရေတာ့မလို ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ၂၆.၆.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ႐ွိ Albany ၿမိဳ႕ တြင္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၏ ျမန္မာျပည္သူတို႔ႏွင့္ရင္းႏွီးစြာ ေတြ႔ဆံုစည္းလံုးေစမည့္ အခမ္းအနားကို က်င္းပခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ျပည္ပတြင္ “ငါ” ဟူေသာ အတၱကို လက္ကိုင္ျပဳ၍ ဟိုလူလာရင္ ငါမလာဘူး။ ဟိုအဖြဲ႔လာရင္ ဒီအဖြဲ႔မလာဘူး စသည့္ စကားသံမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ပြဲစလွ်င္စခ်င္း ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔မွတာ၀န္ခံမွ အဖြဲ ့၏ ရည္႐ြယ္ ခ်က္၊ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားၿပီးေနာက္၊ ေ႐ႊဇီးကြက္၏ ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ပရဟိတ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္၏ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ေပးဆပ္မႈမ်ား ႐ွင္းလင္းခ်က္မ်ား စသည္တို႔ကို နာရီအားျဖင့္ (၃း၃ဝ) ခန္႔ ေျပာၾကားျပသခဲ့ၿပီးအခ်ိန္တြင္ Albany ၿမိဳ႕႐ွိ ျမန္မာျပည္သူ၊ မိဘ ျပည္သူအေပါင္းမွ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ေနစဥ္ အသက္အားျဖင့္ (၁၃)ႏွစ္ခန္႔႐ွိေသာ ကေလး သူငယ္တစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထံ ေရာက္႐ွိလာကာ “သားလည္းလွဴခ်င္တယ္” ဟုဆိုကာ ကေလးငယ္က သူ၏လည္ပင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေ႐ႊဆြဲႀကိဳးအားျဖဳတ္ၿပီး လွဴဒါန္းမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ ပြဲခင္းတစ္ခုလံုးမွ လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံပါ အံ့ၾသဝမ္းသာ ၾကက္သီးေမႊးမ်ား ထေလာက္ ေအာင္ ပီတိမ်ား လႊမ္းၿခံဳကာ သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚဆိုလိုက္မိေတာ့သည္။

ထိုျဖစ္ရပ္သည္ အခ်ဳိ ့ေသာလူၾကီးမ်ားတြင္အရုိးစြဲေနေသာ“ငါ” ဟူေသာ “အတၱ” လက္ကိုင္တုတ္ကို ႐ိုက္ခ်ိဳးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုကေလးငယ္သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဒုကၡပင္လယ္ႀကီးထဲမွ ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ဖြား ကရင္လူမ်ိဳးတစ္ဦးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘဘြားဘြားတို႔၏ ေခၽြးနည္း စာျဖင့္ ႐ွာေဖြစုေဆာင္းဝယ္ယူထားေသာ ေ႐ႊဆြဲႀကိဳးေလးအား မိမိတို႔၏ ရင္ေသြးငယ္ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး မွတ္မွတ္ရရ တန္ဖိုးထားကာ ဆြဲခ်ိတ္ေပးထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔လွဴဒါန္းမႈျပဳရန္ ကေလးငယ္သည္ ဝမ္းနည္းျခင္းမ႐ွိ၊ ႏုေျမာတသျခင္းမ႐ွိ၊ ၾကည္ႏူးၿပံဳး႐ႊင္စြာျဖင့္ ေၾကေၾကနပ္နပ္ၾကီး လွဴဒါန္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏အနီးတြင္ ႐ွိေသာ ကေလးငယ္၏ မိခင္ျဖစ္သူ မ်က္ႏွာသည္လည္း ၾကည္ႏူးမႈပီတိမ်ား လႊမ္းၿခံဳေနသည္ကို သတိထား မိေတာ့သည္။ထိုျဖစ္ရပ္ကား ၾကည္လင္ေအးျမေသာ “သာဓု” သံတို႔ လႊမ္းၿခံဳသြားသည့္ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္အဖြဲ႔၏ ေတြ႔ဆံုပြဲ တစ္ခုပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “ဘယ္ဖက္လက္က လွဴတာကို ညာဖက္လက္ မသိေစနဲ႔” ဟူေသာ စကားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ အ႐ိုးစြဲေနေသာ ကဗၺည္းထိုးလိုသည့္ အယူစြဲမ်ား၊ အမ်ားအက်ိဳး ထမ္း႐ြက္ၾကရာတြင္ “ငါ” မျဖဳတ္ႏိုင္သည့္ လူ႔အတၱမ်ား၊ လူ႔ဗာလမ်ား၊ ငါ့ေက်ာင္း၊ ငါ့အဖြဲ႔မ်ားကို “ငါ” အျမန္ ဆံုးျဖဳတ္ႏိုင္ၾကၿပီး ေနာက္လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ ေမြးဖြားၾကကာ သာယာခ်မ္းေျမ့ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဓမၼမွတ္တိုင္မ်ား ထူႏိုင္ ၾကပါေစဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ဤအေၾကာင္းအရာအား ၁၉.၆.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ျပည္ပ အေမရိကန္ လူမႈေရး ခရီးစဥ္ရပ္နားခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္ရန္ Los Angeles ၿမိဳ႕ ကိုေက်ာ္ဝဏၰ၊ မမိုးခ်ိဳသင္းတို႔ ေနအိမ္ တြင္ နားေနခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ေပၚေပါက္လာမႈတို႔အား ရင္ဖြင့္ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ မည္သည့္အသင္းအဖြဲ႔၊ မည္သည့္ေက်ာင္းကိုမွ် မရည္႐ြယ္ပါေၾကာင္း ႏွင့္ လူဟူေသာ လူသားတို႔တြင္ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ ဓမၼႏွင့္အဓမၼ လြန္ဆြဲမႈမ်ားအား ရုန္းကန္လြတ္ေျမာက္ ေစလိုေသာ၊ ျဖဴစင္ေသာစိတ္ဆႏၵျဖင့္ အျဖဴထည္သက္သက္ အေတြးျဖင့္ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ေတးေရး/ဆို ကိုရဲလြင္၏ “အတၱျဖဳတ္ၾက” သီခ်င္းေခါင္းစဥ္အား ခြင့္မေတာင္းဘဲ သံုးခဲ့ျခင္းကို ဝန္ခံရပါ ေတာ့သည္။

ကိုေက်ာ္သူ...