by Khant Nyi Pe on Thursday, July 26, 2012 at 1:29pm ·
................................
ဆရာႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ၿဖစ္စရာေတြက အမ်ားအၿပားပင္။ တပည္႔ေတြအေပၚ ခ်စ္ခင္ႀကင္နာသည္႔ ဆရာ၏မ်က္ႏွာမွာ အၿမဲၿပံဳးေနတတ္သည္။ ဆရာ႔ပံုရိပ္ကို ေတြးလိုက္တိုင္း အၿပံဳးမ်က္ႏွာသာ အာရံုထဲေပၚေနေလ႔ရွိပါသည္။ အသားခပ္လတ္လတ္၊ လူဟန္ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔ ဆရာ႔ပံုသြင္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔တပည္႔မ်ား၏ အၿမင္တြင္ တကယ္႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ပင္။ ကြမ္းအၿမဲၿမံဳ႔ေနေလ႔ရွိၿပီး စကားခပ္ေလးေလးေၿပာတတ္ေသာ ဆရာ၏စကားသံမ်ားမွာလည္း နားထဲတြင္အၿမဲ စြဲေနပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တပည္႔မ်ားကို ဆံုးမစရာရွိလွ်င္ေတာ႔ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ဆံုးမတတ္၏။ ဆရာ႔လက္စြဲေက်ာ္ ထန္းပက္လက္ၿပားမွာ အၿမဲ၀င္းစို ေၿပာင္လက္ေနသည္။ ရုိက္လွ်င္လည္း အၿပံဳးမပ်က္ ရိုက္တတ္ၿပီး ခံရသူမွာလည္း ကိုယ္႔အၿပစ္ႏွင္႔ကိုယ္မို႔ ဆရာ႔အေပၚ အမ်က္မသိုမိတတ္ႀက။ သခ်ၤာဆရာၿဖစ္ေသာ္လည္း က်န္ဘာသာရပ္မ်ားတြင္ပါ ႏွံ႔စပ္ေသာဆရာမွာ လိုရာသံုးႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနသည္။ အထူးသၿဖင္႔ စာဖတ္၀ါသနာႀကီးၿပီး စာအစံုဖတ္ေသာဆရာမွာ စာေပဘက္တြင္ ပိုအားသန္၏။ ေက်ာင္းမွ စာေပႏွင္႔ပတ္သက္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ၿမန္မာစာဆရာမ်ားထက္ပင္ ေရွ႔ေရာက္ေနတတ္ေသးသည္။ ဆရာ႔ေက်းဇူးေႀကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ၿပင္ပစာအုပ္မ်ားႏွင္႔ ထိေတြ႔ရင္းႏွီးခဲ႔ရ၏။ ခုေနာက္ပိုင္း အၿငိမ္းစားယူၿပီးမွ ဆရာ႔လက္ရာမ်ားကို စာမ်က္ႏွာမ်ားထက္တြင္ ခပ္စိပ္စိပ္ ဖတ္ေနရသည္။
ဆရာ႔အိမ္ေပါက္၀အေရာက္ တစ္ခ်က္အသံၿပဳၿပီး လွမ္း၀င္လာခဲ႔သည္။ ပါလာေသာ ဆရာ႔အႀကိဳက္ လၻက္ရည္ဖန္ဆိမ္႔က်က် ပါဆယ္ထုပ္ကို နံေဘးမွတိုင္တြင္ခ်ိတ္လိုက္ရင္း ဆရာ႔အခန္းဘက္သို႔ အႀကည္႔ေရာက္၏။ ကြ်န္ေတာ္၏အသံကို မွတ္မိၿပီး၊ ကြ်န္ေတာ္႔အမည္ကိုပါ လွမ္းေခၚလိုက္ရင္း အခန္းတြင္း ၀င္လာခိုင္းသည္။ ဆရာ႔မွတ္ဥာဏ္ႏွင္႔ တပည္႔မ်ားအေပၚ ဂရုထားသည္႔ စိတ္ဓာတ္ကို ရင္အတြင္းမွ ပီတိၿဖင္႔ေလးစာမိၿပန္ပါသည္။ ဆရာသည္သူ႔အခန္းတြင္းရွိ စာႀကည္႔စားပြဲတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စိတ္၀င္တစား ဖတ္ရွဳေန၏။ ေဘးမွ ဆရာအိပ္ယာသည္လည္း အခင္းၿဖဴၿဖဴႏွင္႔ သန္႔ၿပန္႔ေနသည္။ အခန္းနံရံတြင္ စာအုပ္ဗီရိုမ်ားကိုကပ္ရိုက္ထားၿပီး ဗီရိုအားလံုးအၿပည္႔ စာအုပ္မ်ားက ေနရာယူထားလွ်က္ရွိ၏။ ဆရာ႔စားပြဲေပၚ၌ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္၊ သံုးအုပ္ကို စီရရီတင္ထားသည္။ ေရးလက္စ စာမူဖိုင္တစ္ခုက ဖြင္႔ထား၏။ ဖြင္႔ထားေသာ ေဘးၿပဴတင္းေပါက္မွ ေလႏုေအးက တသုန္သုန္ၿဖဴးေနသည္။ သဘာ၀အလင္းေရာင္ႏွင္႔ လင္းၿခင္းေနေသာ ဆရာ႔အခန္းေလးမွာ စိတ္ႀကည္ႏူးစဖြယ္။ ဆရာက ဖတ္လက္စ စာမ်က္ႏွာႀကားလက္ညွိဳးကို ထိုးထည္႔ထားၿပီး စာႀကည္႔မ်က္မွန္ေပၚမွ ကြ်န္ေတာ္႔အား ေက်ာ္ႀကည္႔ေနသည္႔ပံုမွာ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိသၿဖင္႔ စိတ္သက္သာရာရပါသည္။
.................................................
ဆရာႏွင္႔ အခ်ိန္ႀကာႀကာ စကားမေၿပာၿဖစ္သည္မွာ အေတာ္ႀကာေနေလၿပီ။ သာေႀကာင္း၊ မာေႀကာင္း ၊ ဆရာ႔တပည္႔မ်ားအေႀကာင္း စသည္ၿဖင္႔ ေၿပာၿဖစ္ႀက၏။ လက္ရွိဆရာေရးလက္စ စာမူတစ္ပုဒ္ႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ေဆြးေႏြးၿဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ မ်ားေသာအားၿဖင္႔ ဆရာ႔ေၿပာစကားမ်ားကိုသာ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ၿဖစ္ခဲ႔၏။ စကားေကာင္းစဥ္ ဆရာကအိမ္ေနာက္သို႔ အေပါ႔အပါးသြားေနသခိုက္ တစ္ေယာက္ထဲ ဟိုသည္ေငးရင္း အေတြးပြားေနမိၿပန္ပါသည္။ ဆရာ႔အခန္းကို တစ္ခ်က္ႀကည္႔ၿဖစ္သည္။ အဓိကမင္းမူေနသည္မွာက စာအုပ္မ်ားပင္။ သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းေသာ ဆရာ႔အခန္းကို ကြ်န္ေတာ္၏အခန္းႏွင္႔ ယွဥ္ႀကည္႔မိရင္း တစ္ေယာက္ထဲ ၿပံဳးမိၿပန္ေသး၏။ အခန္းေခါင္းရင္းရွိ မွန္ဗီရိုအေသးတစ္လုံးတြင္ စာအုပ္မ်ားမရွိပဲ တစ္စံုတစ္ခုထည္႔ထားသည္ကို ၿမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အနည္းငယ္ စိတ္၀င္စားသၿဖင္႔ ထိုင္ေနရာမွ ထႀကည္႔ၿဖစ္သည္။ မွန္ဗီရိုေလးမွာ ေၿပာင္စင္၀င္းလက္ေန၏။ အတြင္းတြင္ ဆရာ႔လက္ဆြဲေတာ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ အခ်စ္ေတာ္ ထန္းပက္လက္ၿပားေလးမွာ ၀ါ၀င္းစြာေထာင္လွ်က္ တည္ရွိေနပါသည္။ နံေဘးတြင္ ဆရာ၀တ္ဆင္ေနက် ပင္နီေရာင္တိုက္ပံုႏွင္႔ ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို သပ္ရပ္စြာေခါက္ၿပီး ထည္႔ထား၏။ ေဘးတြင္စကၠဴကဒ္ၿပားၿဖဴၿဖဴ၌ ဆရာအလုပ္စ၀င္သည္႔ ရက္စြဲႏွင္႔ အၿငိမ္းစားယူသည္႔ ရက္စြဲကို သပ္ရပ္စြာေရးသားထားပါသည္။ ဗီရိုေနာက္ခံေပၚတြင္ ဆရာတာ၀န္က်ခဲ႔ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၏ ဓာတ္ပံုကို ရက္စြဲမ်ားႏွင္႔တကြ ေရးထိုးၿပီးကပ္ထား၏။ ဆရာ႔ဗီရိုေလးႀကည္႔ရသည္မွာ ၿပတိုက္တစ္ခုမွ ခင္းႀကင္းထားေသာ အၿပင္အဆင္ႏွင္႔ ခပ္ဆင္ဆင္။ စိတ္၀င္စားစြာႀကည္႔ေနသၿဖင္႔ ဆရာၿပန္၀င္လာသည္ကိုပင္ သတိမၿပဳလိုက္မိ။ ဆရာက ကြ်န္ေတာ္၏ ပုခံုးကိုအသာပုတ္လိုက္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ႀကည္႔ေနပါသည္။ ထိုင္ခံုတြင္ၿပန္ထိုင္ႀကၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္စားေနသည္႔ကိစၥကို ဆရာက စကားစတင္ေၿပာၿပခဲ႔၏။ ဆရာ႔စကားမ်ားကို နားေထာင္ေနရင္း ပီတိအဟုန္ေႀကာင္႔ လူမွာႀကည္ႏူးေနေလေတာ႔သည္။
...............................................
"ဒီမယ္..ဆရာ႔အေႀကာင္းလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုရေပမယ္႔ မင္းတို႔တစ္ေတြလည္း နားလည္ေစခ်င္တယ္။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿမတ္ႏိုးဆံုးဆိုတာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မတူႏိုင္ႀကဘူးေလ။ ဒါေပမယ္႔ ေယဘူယ် တူရမယ္႔အရာေတြကေတာ႔ လူ႔ေလာကမွာၿပဌာန္းေပးၿပီးသားေပါ႔။ သစၥာရွိတာ၊ ရဲရင္႔တာ၊ ရိုးသားတာ၊ အနစ္နာခံတာ၊ သိမ္ေမြ႔ႀကင္နာတတ္တာ၊ တာ၀န္ယူတတ္တာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တာ၊ ဘာသာတရားကိုင္းရွိဳင္းတာ....စသၿဖင္႔ေပါ႔ကြာ။ ဘယ္ဘာသာ ဘာလူမ်ိဳးၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ႔၊ ယဥ္ေက်းတဲ႔ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက အဲ႔ဒီအရာေတြကို လက္ခံႀကတယ္၊ ၿမတ္ႏိုးႀကတယ္ေလ။ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္ေတြကိုေတာ႔ ရြံရွာတယ္၊ စက္ဆုပ္တယ္၊ မုန္းတီးႀကတယ္ေပါ႔။ ဆရာကေတာ႔ အဲ႔ဒီအထက္က အေႀကာင္းၿခင္းရာေတြ အားလံုးၿပည္႔စံုတဲ႔ ဆရာ႔ရဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေႀကာင္းအလုပ္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို အၿမတ္ႏိုးဆံုး၊ တန္ဘိုးအထားဆံုးပါပဲ။ ဆရာ႔လုပ္သက္တစ္ေလ်ာက္ ၿဗဟၼစိုရ္တရား ေလးပါးလက္ကိုင္ထားၿပီး ဆရာ႔တပည္႔ေတြအေပၚ တာ၀န္ေက်ခဲ႔တယ္ေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ၿပန္ေတြးေတြး ဆရာ႔ကိုယ္ဆရာ လိပ္ၿပာသန္႔တယ္။ အဓိကကေတာ႔ ကိုယ္႔အသက္ေမြး၀မ္းေႀကာင္းအလုပ္အေပၚ သစၥာရွိဘို႔ပဲ။ ဆရာအလုပ္ဆိုေတာ႔ ပိုၿပီး တာ၀န္ႀကီးတယ္လို႔ ခံယူထားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ၿပည္သူေတြက ယံုႀကည္လို႔ သူတို႔အနာဂတ္ကို ဆရာတို႔လက္ထဲ ယံုယံုႀကည္ႀကည္၀ကြက္အပ္ထားတဲ႔အလုပ္ေလ။ ဒီလိုပါပဲ ဘယ္အလုပ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သက္ဆိုင္ရာရွဳေထာင္႔ကႀကည္႔ရင္ အေရးႀကီး၊ အေရးပါႀကတာခ်ည္႔ပါပဲ။ အခ်ဳပ္ေၿပာရရင္ေတာ႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္း၊ လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ္႔အလုပ္၊ ကိုယ္တာ၀န္ကို ၿမတ္ႏိုးတန္ဘိုးထားၿပီး ေလးစားႀကမယ္ဆိုရင္ ဆရာတို႔ႏိုင္ငံက ေရွ႔တန္းေရာက္လာမွာမလြဲပါဘူး။ အဲ ဆန္႔က်င္ဖက္သေဘာထားႀကရင္ေတာ႔ တူညီတဲ႔ဆန္႔က်င္ဖက္ရလာဒ္ပဲ မလိုခ်င္လည္း ရရမွာေပါ႔။ ဆရာတစ္သက္လံုး ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုး၀တ္ဆင္ခဲ႔တဲ႔ ၀တ္စံုနဲ႔ ဆရာ႔လက္ကိုင္ ထန္းပက္လက္ၿပားက ဆရာ႔ရဲ႔သမိုင္းပဲေလ။ ဒါေႀကာင္႔ အၿမတ္တႏိုး သိမ္းထားတာေပါ႔။ ဆရာ႔၀တ္စံုရင္ဘတ္မွာ ဘာဂုဏ္ထူးေဆာင္တံဆိပ္မွ မရွိဘူး။ ရင္ဘတ္မွာ တပည္႔ေတြကိုခ်စ္တဲ႔ ႏုည႔ံတဲ႔ႏွလံုးသားပဲ ရွိတယ္။ ဆရာ႔၀တ္စံုပုခံုးမွာ ဘာေရွြေရာင္ေတြမွ မရွိဘူး။ တပည္႔ေတြရဲ႔ ေရွြေရာင္အနာဂတ္ေတြကို အၿမင္႔ဆံုးေရာက္ေအာင္ ပုခံုးနဲ႔ထမ္းတင္တာပဲရွိတယ္။ ဒါေတြေႀကာင္႔ ဆရာ႔၀တ္စံုေလးဟာ ဆရာ႔ရဲ႔ ၿမတ္ႏိုးၿခင္းတည္ရာပါပဲ ကြယ္"
...................................................
ဆရာ႔ကို ရိုေသစြာကန္ေတာ႔ၿပီး ၿပန္လာခဲ႔ပါသည္။ အၿပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ဆရာ႔စကားသံေတြက နားထဲေ၀႔၀ဲႀကားေယာင္ေနပါ၏။ ေတြးစရာအေတြးမ်ားကလည္း လြင္႔လြင္႔ပ်ံေနသည္။ မ်က္ေစ႔ထဲတြင္ ၿမင္ေယာင္ေနေသာ ဆရာ႔၀တ္စံုေလးမွာ ေတာက္ပလြန္းေနသည္ ထင္မိ၏။ အညႀတ၀တ္စံုေလးပင္ၿဖစ္ေသာ္လည္ ေရွြေရာင္တ၀င္း၀င္း၊ တံဆိပ္တၿပာင္ေၿပာင္၊ ဂုဏ္သိန္တဖိတ္ဖိတ္၊ ၀တ္စံုမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာတင္႔တယ္ေနပါေတာ႔သည္။ ေအာ္...ဒါေႀကာင္႔လည္း သည္၀တ္စံုေတြကို အလြယ္တကူခြ်တ္၊ အလြယ္တကူေမ႔ ပစ္လိုက္ႀကသည္မွာ အဆန္းေတာ႔ မဟုတ္ပါေပတကား.....။
ေက်းဇူးရွင္၊ အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ သင္ဆရာ၊ ၿမင္ဆရာ၊ ႀကားဆရာမ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ရိုေသစြာ ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပါ၏။
"ခန္႔ညီေဖ"
26-July-2012, Thursday. 10:45 A:M
No comments:
Post a Comment